Հրադադարով Հայաստանը, թեև բռնի և չհամակարգված կերպով, ազատեց ինքն իրեն երկարաձգված տարածքային հակամարտությունից, որը երբեք չէր կարողանա հաղթել: Այս մասին գրել է National Interest ամսագրի՝ ազգային անվտանգության թեմաների լուսաբանմամբ զբաղվող լրագրող Մարկ Էպիսկոպոսը՝ ներկայացնելով հետպատերազմական իրականությունը պատերազմող կողմերի համար:
Նոյեմբերի 10-ին ստորագրված հրադադարի համաձայնագրից հետո, որով ավարտվեց Լեռնային Ղարաբաղի՝ այսպես կոչված երկրորդ պատերազմը, երկու հակամարտող կողմերը թարմացրել են իրենց ներքին հետպատերազմական ուղերձները: Երկու կողմերն առնվազն համաձայն են մի հարցում, որ Բաքուն հաղթել է, Երևանը՝ պարտվել: Ադրբեջանում տոնախմբում են, որի գագաթնակետն էր անցյալ շաբաթ տեղի ունեցած զորահանդեսը: Հայաստանը շարունակում է ցնցվել համազգային սուգի և հակակառավարական արշավի պայթյունավտանգ խառնուրդի իրավիճակում»,- նշում է հոդվածագիրն՝ ընդգծելով, որ «այս տրամադրություններն էլ ավելի են շեշտվում միջազգային կոնսենսուսի պարագայում՝ Վաշինգտոնից մինչև Մոսկվա»:
«Այս հակիրճ բնութագրությունը ներկայացնում է պատմության մի մասը միայն: Ադրբեջանական հարձակման հետևում կանգնած պայմանների առավել ուշադիր դիտարկումը թույլ է տալիս ենթադրել, որ երկարաժամկետ հեռանկարում Բաքվի հաղթանակը կարող է ավելի թանկ նստել, քան Երևանի պարտությունը»,- գրում է հեղինակը՝ շեշտելով, որ Ադրբեջանի սկսած պատերազմը «ծրագրվել, համակարգվել և մեծամասամբ իրականացվել է Թուրքիայի կողմից»:
«Անկարայի ռազմական օգնությունը չէր սահմանափակվում թուրքական «Բայրաքթար ՏԲ2» անօդաչուներով, հատուկ ուժայինների հրամանատարությամբ և սիրիացի վարձկաններով: Թուրքիայի վերահսկողությունն Ադրբեջանի զինված ուժերի նկատմամբ այնքան խորն է, որ տեղեկություններ են ստացվել Անկարայի պահանջով ադրբեջանցի սպաների ազատման մասին, որոնք քննադատել էին թուրքական չափազանց մեծ ներգրավվածությունը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության գործում»,- նշում է լրագրողը՝ որպես իր ասածի վառ ապացույց հիշատակելով Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի մասնակցությունը Բաքվում կայացած զորահանդեսին:
«Հաշվի առնելով, թե ինչպես Ալիևը հաղթեց, հաղթանակը տեղի ունեցավ Ադրբեջանի ինքնիշխանության գնով», – հավելում է լրագրողը:
Անդրադառնալով Հայաստանի քաղաքականությանը Լեռնային Ղարաբաղի հարցում՝ վերջինս նշում է, որ «հայաստանյան իշխանությունների քաղաքականության համագումարը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը սառեցված պահելն էր, ինչն էլ, ըստ էության, իրականացվեց հրադադարի հայտարարությամբ»:
«Հրադադարի համաձայնագրով Հայաստանն ազատվեց, թեև բռնի և չհամակարգված կերպով, երկարաձգված տարածքային հակամարտությունից, որում երբեք չէր կարող հաղթել: Պատերազմի թարմ սպիերը ժամանակի հետ կխամրեն և Երևանը, Փաշինյանի կամ այլ վարչակազմի իշխանության ներքո, կկարողանա կրկին նվիրվել Հայաստանում ապրող մոտ 3 մլն բնակչության բազմաթիվ ներքին խնդիրներին: Բաքուն, մյուս կողմից, պատրաստվում է հսկայական գին վճարել «հաղթանակի» համար, քանի որ առաջիկա տարիներին կանգնելու է պետականության և ինքնիշխանության գոյության խնդիրների առաջ»,- եզրափակում է հոդվածագիրը:
Հիշեցնենք, որ Նիկոլ Փաշինյանը նոյեմբերի 10-ին ստորագրել է եռակողմ հայտարարություն, որով Ադրբեջանին են անցնում Արցախի յոթ շրջանները, Շուշին ու Հադրութը, բացառությամբ մի գյուղի, գյուղեր Ասկերանի ու Մարտունու շրջանից, ինչպես նաև Մարտակերտի շրջանի Թալիշ և Մատաղիս գյուղերը։
Ըստ այդ հայտարարության՝ Լեռնային Ղարաբաղում շփման գծի երկայնքով և Լաչինի միջանցքի երկայնքով տեղակայվում է Ռուսաստանի Դաշնության խաղաղապահ զորախումբ, այդ թվում՝ հրաձգային զենքով զինված 1960 զինծառայող, 90 զրահամեքենա, 380 միավոր ավտոմոբիլային և հատուկ տեխնիկա:
