Մի անմարդկային ու տիեզերական ստորություն կա այս ամենի մեջ….

Չի ասում գերիների իրական թիվը, որը էլի գիտի։ Եթե դժվար չէ, մտածեք ինչու…
Արյունոտ ձեռքերով, խղճով, հետագծով մաքուր հագուստ կրել չի ստացվի։ Մեղք է։ Մեծ մեղք։ Անաստված է պետք լինել սա չհասկանալու համար։
Ու այդ ընթացքում դահիճի հարճերն ու ֆեյքերը շարունակում են՝ ինքնանկարագրող վիրավորանքների ու ստերի արյունոտ խրախճանքը, վիրավորում են այն զոհերի մորը, ում հիշատակը նա պատրաստվում է «հարգել»։
Հատուցում լինելու է։