Միշտ էլ կգտնվեն այնպիսիները, որ քաղաքական սպանություններով կուզենան իրավիճակ ապակայունացնել
Քաղաքական սպանությունները պատմության բոլոր ժամանակներում էլ եղել են ակտուալ, քանի որ բոլոր ժամանակներում էլ միշտ օրակարգային են եղել անցանկալի կամ խանգարող մարդկանց ասպարեզից հեռացնելու հետ կապված հարցերը։ Հուլիոս Կեսարից մինչեւ Տրոցկի, Լիտվինովից մինչեւ Սոլսբերիի դեպքեր, վկայում են ասվածի իսկության մասին։ Քաղաքականությունը որքան էլ կեղտոտ, երբեմն նաեւ նույնքան էլ արյունոտ բնագավառ է։ Օսմանյան պետությունում օրինակ, քաղաքական սպանությունները հասցվել են օրինականության մակարդակի, երբ ամեն մի գահ բարձրացող սուլթան սպանել է իր եղբայրներին, որպեսզի գահի հավակնորդներ չլինի, կամ էլ փակել է պալատում պատվավոր բանտարկության՝ «յեսիրության» պայմաններում, որն ավարտվել է տվյալ բանտարկյալի խորհրդավոր մահվամբ կամ խելագարվելով։ Հայ իրականության մեջ էլ քաղաքական սպանությունները եզակի երեւույթներ չեն եղել։ Պապ թագավորի սպանությունից մինչեւ 19-րդ դարի վերջին դաշնակցական գործիչների կողմից ցարական պաշտոնյաների սպանություններ եւ հոկտեմբերի 27-ի դեպքեր, կարող են վկայել այդ մասին։ Ուստի ամենեւին չպետք է զարմանալ, որ մեր ԱԱԾ-ն բացահայտել է գործ, որը կապ ունի քաղաքական գործիչների սպանության կազմակերպման պատվերի հետ։ Պետք է հիշել, որ հետհեղափոխական Հայաստանն այժմ գտնվում է քաղաքական մի այնպիսի հեղհեղուկ ու տեղապտույտային վիճակում, որ ինչպես Ուկրաինայում եւ Վրաստանում, այնպես էլ մեզ մոտ այդ հարցը արդիական կլինի, քանի որ միշտ էլ կգտնվեն անձինք ու ուժեր, որոնք կուզենան իրավիճակ ապակայունացնել, հասարակության մեջ սեպեր խրել եւ լուծել հազար ու մի, ներառյալ նաեւ մեծ քաղաքականության հետ կապված հարցեր։