Մի անգամ փադիշահի մոտ նոր քմահաճույք առաջացավ:
-Բիրբալ,-հրամայեց նա,-ցույց տուր ինձ մի մարդու, ով աշխարհում բոլորից խելացի է:
Բիրբալին ոչնչով չես զարմացնի. նա միանգամից պատասխանեց.
-Իհարկե, աշխարհի տիրակալ: Շատ շուտով կգտնեմ և կներկայացնեմ: Բայց դրա համար ինձ հարկավոր է 10000 ռուփի:Փադիշահի հրամանով Բիրբալին անմիջապես տվեցին փողով լի մի քաակ: Բիրբալը վերցրեց քսակը և ճանապարհվեց տուն: Գումարը թողեց և գնաց թափառելու փողոցներով: Քայլում-թափառում է, բայց գլխից դուրս չի գալիս միտքը, թե ինչպես գտնի ամենախելացի մարդուն: Իզուր չէ, որ մարդիկ ասում են. «Ով փնտրում է, միշտ գտնում է»: Նա հանդիպեց մի հովվի հենց նրա տան դարպասների մոտ: Բիրբալը հարցրեց գյուղացուն՝ ով է նա և որտեղից է,նաև իմացավ, որ հովիվը շատ աղքատ է: Նա գյուղացուն ասաց.
-Լսիր, հարգելիս, ես ուզում եմ քեզ օգնել: Վաղը կգաս ինձ մոտ և ամեն ինչ կանես այնպես, ինչպես ես կասեմ, ու կստանաս 100 ռուփի:
Ո՞ր գյուղացին կարող է հրաժարվել: Աղքատը ծնված օրվանից նման գումար չի տեսել:
— Դե լավ: Վաղը մենք միասին կգնանք փադիշահի պալատ, և երբ նա սկսի քեզ հարցեր տալ, դու կնայես, կլռես, չես ասի ոչ մի բառ:
-Լավ-լավ, ես ամեն ինչ այդպես կանեմ:
Հաջորդ օրը Բիրբալը հովվին բերեց պալատ և ասաց.
— Աշխարհի տիրակալ, ձեր հրամանը կատարված է, ձեր առջև կանգնած է աշխարհի ամենախելացի մարդը:
Փադիշահը կարգադրեց «իմաստունին» մոտենալ իրեն և սկսեց հարցեր տալ.
— Հարգելիս, որտեղի՞ց ես, ի՞նչ է քո անունը, որտե՞ղ ես ապրում, բոլորից շատ ի՞նչ գիտես:
Էլի շատ հարցեր տվեց փադիշահը, բայց հովիվը լուռ էր. ախր նրան հարսանիքի ժամանակ, որպես փեսայի փոքր եղբոր, նախօրոք սովորեցրել էին՝ ինչը ինչպես անել: Փադիշահին այդ ամենը տարօրինակ թվաց, բայց նա շարունակում էր հարցեր տալ: Հովիվն առաջվա պես լուռ էր: Երբ Բիրբալը տեսավ, որ փադիշահը արդեն կորցնում է համբերությունը, ասաց.
— Աշխարհի տիրակալ, նրան շփոթեցրին ձեր հարցերը: Նա մտածում է. «Իսկ ի՞նչ կանի փադիշահը, երբ իմանա ինձնից այդ բոլորը»: Ինչպես ասվում է. «Ռաջան, յոգը, կրակը և ջուրը ունեն իրենց հատուկ սովորույթները, ավելի լավ է նրանցից հեռու մնալ»: Ահա թե ինչու է նա լռում,ինչպես առակ է ասում. «Լռությունը ոսկի է»: